Lumaki akong
matapang, malakas, hindi nag papatalo at nag papalamang. Marami
akong kalaban, kapitbahay, pulis, sundalo, tambay, kakilala at kahit
taga kabilang bayan. Isa akong siga sa lugar namin. Palaging
napapaaway at nasasangkot sa gulo. Pinasok ko din ang bawal na
gawain pati ang maging kriminal.Pero hindi ko aakalain na ito pala
ang magiging umpisa ng pagka bagsak ko. At siyang maging dahilan
ng pagkasangkot ng pamilya ko. Sasabihin ko sa inyu ang aking kwento.
Ang kwento ko mula dito sa loob ng kwarto ng kapatid ko.
Ako si Max, 38
anyos na ngayon mula sa bayan ng Bacolod. Hindi ko na sasabihin kung
bandang saan sa amin. Dahil kilala ako sa lugar na iyon. Ang
kwento ko ay kung paano nag bago ang aking buhay sa tulong ng
aking pamilya.Pero hindi ako basta nag bago. Nag bago ako dahil sa tulong
ng bunsong kapatid ko. Akoy isang tambay at siga sa lugar namin. Nag
umpisa sa edad na 20 ay wala akong trabaho. Ang kapatid ko naman ay
nasa 14 anyos pa lang. Dalawa lang kaming magkapatid. Ang tatay ko ay
lasingo at ang nanay ko ay may pwesto sa palengke.
Hindi naman
kami hirap sa buhay. Talagang ganito lang ang sitwasyun ng aming
kapalaran. Lagi akong nauuwi sa gulo. Lagi din akong napapagalitan
nina tatay at nanay. Minsan nga ay ilang araw din ako sa preso dahil
ayaw ako pyansahan ni nanay. Oo, barumbado akong tao. Pero mahal ko
ang pamilya ko. Malaki parin ang respito ko sa kanila at mahal
ko sila.Kahit ganito ako ay hindi sila nagkulang sa akin, para
paalalahanan ako sa aking mga gagawin. Yun lang at sa batang edad ay
rebeldi na at may emplowensya pa ng barkada. Hangang naging 25 anyos na
ako ay wala paring patutunguhan ang buhay ko. Isang taon akong nakulong
ng may mabugbog akong baranggay tanod. Hindi sila pumayag na mag
bayad kami ng danyos. Talagang gusto ako ipakulong at bigyan ng
leksyon. Doon sa preso ay iba-ibang tao ang kasama ko.
May kriminal,
rapist, scammer, addict, pusher at politiko. Makalipas ang isang taon ay
ito na ako, laya na ulit. Syempre low profile muna ako at iwas
sa gulo at miss na miss ko na ang pamilya ko. Alam kong pasaway akong
tao pero mahal ako ng mga magulang ko at nag iisa kong kapatid
na babae. Di rin naman nag tagal at bumalik na naman ako sa dati kong
bisyo. Sugal, tambay, away, nakaw, gulo, rambolan, habulan at
ano ano pang kabalastugan kasama ang mga barkada kong mga sabog
din. Dumating din ang araw na hindi ko matangap na wala na ang tatay
ko. Isang araw kasi ay bigla na lang itong natumba at tumama ang
ulo sa sahig. Nabigla kaming lahat. Halos lumipad ang aking kaluluwa
ng makita ko si tatay na ganun. Dali man namin siyang dinala sa
ospital pero huli na ang lahat. Wala na ang tatay ko. Halos bumagsak
ang langit sa mga panahon na iyon.
Laging malungkot
si nanay at wala na siyang kasama sa buhay. Ako na tarantado at aking
kapatid na lang na babae ang naiwan niya ang bahala kay nanay. Patuloy
lang ang buhay ko. Walang direksyon, walang patutunguhan hangang
magka asawa na ang kapatid kong babae. Sa edad ngayong 28 ay wala
parin akong pangarap sa buhay. Nahinto na si nanay sa palengke at
matanda na. Ang kapatid ko naman ang pumalit sa kanya kasama ang
asawa nito na siyang katuwang niya sa negosyo. Isang araw habang pauwi
ako ay nakarinig ako ng ingay mula sa labas. Nag aaway ang
kapatid ko at asawa niya dahil nahuli niya daw ito na may
kasamang ibang babae. Ayaw ko makialam sa away nila kaya hindi
ko sila pinansin. Samantala si nanay ay gayun din, ayaw
makialam sa away mag asawa.
Nasa kwarto na
ako ng makarinig ako ng malakas na bagsak at kalabog sa
kabilang kwarto. Pinapalayas na ng kapatid ko ang kanyang lalaki
dahilan ng pagtapon ng mga gamit nito. Tulad kanina ay hindi ako
nakialam. Si nanay naman ay nangingiyak kasi ang kanyang apo ay takot
na takot sa away ng mga magulang. Kinausap ko na lang ang
lalaki. Sabing umalis na muna at palamigin ang sitwasyun. Mabait
naman ang kapatid ko kaya magkakausap din kayo sa ibang araw. Hayaan
na lang muna mag palamig. Sumang ayon naman ito at umalis.Iyak ng
iyak ang kapatid ko. Hindi ko na muna kinausap para makapag labas
ng hinanakit. Isang araw habang nasa tambayan ako kasama ang tropa at
nag iinuman. Ay tumatakbong papalapit sa amin si aleng Marites. "Max,
Max ang nanay mo hinimatay. Sumugod ang asawa ng kapatid mo
galit na galit" sabi ni Aleng Marites.
Nagulat ako sa
aking narinig at biglang napatayo. Nanlaki ang mata ko at umakyat
sa aking ulo ang galit. Sabay takbo ng mabilis at iniwan ko na
ang mga kasama ko. Pagdating ko ng pintuan ng bahay ay dinig ko na
ang sigaw ng kapatid ko at iyak ni nanay. Nang pasukin ko ay saktong
binubogbog ng lalaki ang kapatid ko na may dugo na sa kanyang
bibig. Ang aking inay ay nasa sahig naka handusay at may dugo
sa kanyang ulo. Nagulat ako sa aking nakita at biglang sumugod
sa lalaki. Nagulat ito sa pag sulpot ko sabay sapak ng malakas sa
mukha niya.
Isang malakas na
suntok ang kasabay na pinakawalan ko at tumama sa tiyan niya. Napabaluktot
siya sa sakit at bumagsak. Nilapitan ko ang kapatid ko na nanghihina
at duguan ang bibig. Tanda ng sinaktan ito. "Ano nangyari kay
nanay" sigaw ko sa kapatid ko. "Binalibag niya si nanay kaya
tumama sa pader. Gusto kasi umawat ni nanay kaya nadamay siya"
dagdag nito. Nanlaki ang mata sabay nginig ng aking ngipin sa subrang
galit na aking narinig. Lumingon ako sa lalaki sabay kumkom ng aking
kamao. Nanlilisik ang aking mata at nadedemonyo akong lumapit sa
lalaki at hinawakan ko siya sa leeg. Magsasalita pa sana siya ng
isang suntok ang aking pinakawalan sa kanyang mukha. Hangang isa pa. Hangang
isa pa. Hangang sinundan ko pa ng isa. Sunod-sunod pa ang malalakas
na suntok ang aking binigay sa kanya. Wala na akong pakialam sa aking
paligid. Sumisigaw ang aking kapatid. Wala akong marinig. Ang gusto ko
lang ngayon ay mailabas ang aking galit
.Sunod-sunod na
suntok. Wala na akong pakialam. Namamanhid na ang aking kamay. Pero sige
parin ako sa suntok. Malalakas na suntok. Hangang niyakap ako ng
kapati ko. "Tama na kuya, tama na" sabi niya. Doon nakita ko na
hindi na gumagalaw ang lalaki. Naka yukom parin ang aking
kamao. Galit na galit pa ako, pero tama na sabi ng kapatid ko. Matapos
ako mahimasmasan ay sinugod namin si nanay sa ospital. Maraming
dugo ang nawala sa kanya. Pati kapatid ko ay inalalayan
ko. Pero sa ospital narin ako naabotan ng mga pulis. Patay na
ang lalaki. Malaking kasalanan man aking nagawa, pero hindi ko ito pinag
sisihan. Pamilya ko na ang sinaktan, kaya hindi pweding wala
akong gawin.
Nahatulan ako ng 10
taon na pagkabilango. Nakulong man ako ay wala akong pag sisisi sa
aking puso. Balik preso man ay sanay na ako. Pero ang mas nakakalungkot
na balita ay ang pag panaw ng aking nanay. Matapos ng ilang
taon ko dito sa preso ay iniwan na ako ng nanay ko. Masakit man
pero kapatid ko na lang ang naiwan sa akin. Matapos ang 10 taon ay
lumaya ako. Isang magandang babae ang sumalubong sa akin sa City
Jail. Ang babaeng tanging naiwan na kapamilya ko. "Kuya miss na
miss kita" sabi ng kapatid ko. "Ako din, ako din" sabay
yakap sa kanya at sa pamangkin ko na malaki na pala.
Umuwi na kami sa
bahay.Patuloy lang ang buhay ng kapatid ko kasama ang anak niya.Marami
din nag bago dito sa amin.Sa edad kong 38 ay wala na akong plano
pang mag asawa. Medyo kaedaran na ako. Kailangan ko lang siguro ay
magbago para sa kapatid ko, at ayaw ko maging sakit ng ulo niya.
Tumutulong ako sa palengke. Nakita ko ang mga dati kong barkada at
tropa na ngayon may mga pamilya na. Minsan minsan ay nagkakayaan
pero lahat kami ay nagbago na. Gusto kong bumawi sa natitira
kong pamilya. Ang kapatid ko. Isang gabi habang nakahiga ako sa
kwarto at sinusubukan kong libangin ang sarili ko sa
facebook. May nakita akong Page "STORYLINE PH" na
may mga stories kaya binuksan ko. Maraming stories ang mababasa. Ginanahan
ako sa pagbabasa ng hindi ko namalayan na napapahawak na pala
ako sa ano ko.
Ang tagal ko sa
preso kaya hindi ko man lang naranasan ang mag asawa. Habang
nasa kalagitnaan ako ng aking ginagawa ay napansin ko ang anino
sa pinto ng kwarto. Nagulat ako at napabalikwas. Bumukas ang pinto. "Sorry
kuya hindi mo pala nasara ang pinto" sabi ng kapatid ko. "Sorry
sorry sige sara mo na lang, pasensiya na" sagot ko naman. Pero
himbes na isara ang pinto , ay pumasok ito at lumapit sa akin. "Alam
ko kuya na may pangangailangan ka, at alam kong wala na pag-asa
na makapag asawa ka" sabi nito. "Kung gusto mo kuya tulungan
kita?" dagdag nito. "Anong pinag sasabi mo" sagot ko.
Hindi na siya
nagsalita at inalis ang kumot ko sabay pasok sa ilalim ng kumot.
Napa atras ako pero huli na ang lahat. Naabot na ng kapatid ko ito. Hindi
ako makagalaw, nagulat ako.Hindi ko inakala na gagawin niya ito sa
akin. Makalipas ang ilang sandali ay lumabas na ito sa kumot at
isang ngiti ang ibinigay sa akin ni bunso. "I love you
kuya, Salamat sa sakripisyo mo at pagmamahal" sabay yakap
sa akin. Tumulo ang luha sa aking mata. Hindi ko alam na kayang gawin
ito ng aking kapatid. Alam kong puro awa ang nakikita niya sa
akin. At wala nang patutunguhan ang aking kinabukasan. "Wag kang
umiyak kuya, kaya natin to. Sabay tayong aahon sa buhay na ito
at tutulungan kita sa lahat ng bagay dahil ikaw na lang ang naiwan
sa akin pati si junjun" iyak na sabi ni bunso.
Naalala ko ang
mga araw na masasaya kaming magkasama. Niyakap ko siya at pinakitang
masaya ako sa sakripisyo niya pagbubutihin kong maging matinong
tao. Napangiti naman ito at tumayo sa kama. Sabay taas ng kanyang damit
at tumabi sa akin. "I love you kuya, ako ang bahala sayo" sabi
nito sabay dikit sa akin. Ngayon ay mas lalong naging masaya
ang pagsasama naming magkapatid. Syempre hindi alam ng aking
pamangkin ang nangyayari sa kabilang kwarto. Sekreto na namin
iyon ng kapatid ko. Ang importante ay masaya kami at wala na kaming
hahanapin pa. Sa umaga ay sama-sama kami sa palengke para sa
hanapbuhay namin. At sa gabi naman ay katabi ko siya sa kama hanggang
kami ay mawalan ng lakas at maka tulog. Ako si Max.Ang kuya sa umaga.At
asawa naman sa gabi.
No comments:
Post a Comment